****خــــــــــــــــــــــدا****

تا حالا دقت کردی 

با اینکه خدا میتونه مچتو بگیره

ولی همش دستتو می گیره  

 

                                    
 

خدای من؛ خطاهایم؛

خطاهایم لباس پستی و ذلّت تنم کرده؛

خواستم و نشد ...

آرزوهایم را ، امیدهایم را یکی یکی به آتش می کشم.

تا اندکی گرم شوم...!

چه طعم تلخ و زننده ای دارد این جراحت های افکارم 

 

 

 

اگر هیچ وقت بعد از هر لبخندی خدا را شکر نمی کنید،

 حقی نخواهید داشت بعد از هر اشکی او را سرزنش کنید. 

 

 

 الهی !

به داده ات شکر و نداده ات شکر و به گرفته ات شکر...

 

 

که داده ات رحمت است و نداده ات حکمت است و گرفته ات امتحان است ...   

 

 

 

قلبی که قراره فقط خونه تو باشه خداجون  

  

  

 

  

توهدفی ، من دنبال توام

تو معبودی ، من عبد توام

توعشقی ، من عاشق توام

تو نوری ، من شب پره توام

تو بال باش ، من پرنده ام

تو ارباب باش ، من برده ام

تو همراه باش ، من رونده ام

تو ناز باشی ، من نیازم

تو آوازباشی ، من یه سازم

خدایا قفط باش ، که بی تومی بازم

 

وقتی پایین ترینم 

خدا امید من است.

وقتی تارک ترینم 

خدا روشنایی من است.

وقتی ضعیف ترینم 

خدانیروی من است.

وقتی غمگین ترینم 

خدا ارام جان من است. 

میتوان با یک گلیم کهنه هم
روز را شب کرد و شب را روز کرد

میتوان با هیچ ساخت
میتوان صدبار هم

مهربانی را

خدا را

عشق را

با لبی خندان تر از یک شاخه گل تفسیر کرد 

میتوان بیرنگ بود

همچو آب چشمه ای پاک و زلال 

میتوان در فکر باغ و دشت بود

عاشق گلگشت بود

میتوان این جمله را در دفتر فردا نوشت :

"خوبی از هر چیز دیگر بهتر است "

 

می دانم هر از گاهی دلت تنگ می شود.

همان دل های بزرگی که جای من در آن است،

آن قدر تنگ می شود که حتی یادت می رود من آنجایم.

دلتنگی هایت را از خودت بپرس و نگران هیچ چیز نباش!

هنوز من هستم.

هنوز خدایت همان خداست!

هنوز روحت از جنس من است!

اما من نمی خواهم تو همان باشی!

تو باید در هر زمان بهترین باشی.

نگران شکستن دلت نباش!

می دانی؟ شیشه برای این شیشه است چون قرار است بشکند.

و جنسش عوض نمی شود ...

و می دانی که من شکست ناپذیر هستم ...

و تو مرا داری ...برای همیشه!

چون هر وقت گریه می کنی دستان مهربانم چشمانت را می نوازد ...

چون هر گاه تنها شدی، تازه مرا یافته ای ...

چون هرگاه بغضت نگذاشت صدای لرزان و استوارت را بشنوم،

صدای خرد شدن دیوار بین خودم و تو را شنیده ام!

درست است مرا فراموش کردی، اما من حتی سر انگشتانت را از یاد نبردم!

دلم نمی خواهد غمت را ببینم ...

می خواهم شاد باشی ...

این را من می خواهم ...

تو هم می توانی این را بخواهی. خشنودی مرا.

من گفتم : وجعلنا نومکم سباتا (ما خواب را مایه آرامش شما قرار دادیم)

و من هر شب که می خوابی روحت را نگاه می دارم تا تازه شود ...

نگران نباش! دستان مهربانم قلبت را می فشارد.

شب ها که خوابت نمی برد فکر می کنی تنهایی ؟

اما، نه من هم دل به دلت بیدارم!

فقط کافیست خوب گوش بسپاری!

و بشنوی ندایی که تو را فرا می خواند به زیستن!

پروردگارت ...


با عشق ! 
  

 

خوشبختی از آن کسی است

که در فضای "شکرگزاری" زندگی کند

چه دنیا به کامش باشد و چه نباشد

چه آن زمان که می دود و نمیرسد

و چه آن زمان که گامی برنداشته،خود را در مقصد می بیند

چرا که خوشبختی

چیزی جز آرامش نیست

و هر کس که این موهبت الهی را دارد

خوشبخت است

  خندم می گیرد از تقلایت ای دنیا

که چگونه در پی آنی که زمینم بزنی.  

 

ای دنیای پر از سراب این را بدان: 

اگر تمام غم هایت را بر دلم فرو ریزی، هرگز در مقابلت کمر خم نخواهم کرد. 

اگر تمام دردها و رنج هایت را بر سرم آوری، هرگز در مقابلت زانو نمی زنم. 

اگر تمام سختی ها را زمینه راهم کنی، هرگز زندگی را در مقابلت نمی بازم. 

اصلا
هر چه خواهی کن، هر چه خواهی باش... 

ولی همیشه این را بدان
من، خدا را دارم.

  

گاهی خدا آنقدر صدایت را دوست دارد

که سکوت می کند

تا بارها بگویی:

"خدای من"

 شک نکن؛

درست در لحظه ی آخر؛

در اوج توکل و در نهایت تاریکی؛

نوری نمایان می شود؛

معجزه ای رخ می دهد؛

خدا از راه می رسد ...!!

  

دوستش دارم

بزرگیش را ،

سکوتش را ،

عظمتش را ،

 اُبهتش را ،

تنهاییش را ،

حکمتش را ،

صبرش را ،

و بودنش عادتیست مثل نفس کشیدن !

خدا را میگویم …